ωρολογιάρχης

ὁ, Α

δημόσιος επόπτης τών ὡρείων, τών σιταποθηκών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὡρολόγιον (Ι) «αποθήκη σιτηρών» + -άρχης (< ἄρχω)].